WIEżA EIFFLA - najbardziej znany obiekt architektoniczny Paryża, nazywany Damą Paryża, rozpoznawany również jako symbol Francji. Obecnie jest to piąta najwyższa budowla we Francji i najwyższa budowla w Paryżu. Wieża ta znajduje się u południowego krańca Pola Marsowego w centrum Paryża, nieopodal Sekwany. Wieża została zbudowana z okazji Wystawy Światowej, jako przykład szczytu możliwości technicznych swoich czasów oraz symbol potęgi gospodarczej i naukowo-technicznej Francji w tym okresie. Po zakończeniu wystawy wieża miała zostać rozebrana, jednak dzięki temu, że na szczycie konstrukcji stworzono laboratorium meteorologiczne – wieża ocalała.
Jest to ażurowa, konstrukcja kratowa z kutego żelaza. Jej całkowita wysokość zwiększała się kilka razy za sprawą zamocowanej na jej szczycie anteny:
- 1889 – 312,27 m (wysokość do zamocowanej na szczycie flagi)
- 1991 – 317,96 m (wysokość z zamocowaną anteną)
- 1994 – 318,70 m (wysokość z zamocowaną anteną)
- 2000 – 324,00 m (wysokość z zamocowaną anteną) - około 81 pięter w typowym budynku
Jej wysokość zmienia się o 18 cm w zależności od temperatury. Pod wpływem wiatru wieża kołysze się na 6-7 cm. Cała konstrukcja wieży składa się z 18 038 części metalowych i ok. 2,5 mln. nitów i jej całkowita masa, razem z betonowymi filarami wynosi ok. 10 000 ton. Wywiera na podłoże 4,5 ton/m² nacisku.
Konstrukcja wsparta jest na czterech trapezoidalnych podstawach o boku 25 m każdy. Ma trzy tarasy, pierwszy na wysokości 58 m, drugi na wysokości 116 m a trzeci na wysokości 273 m. Zajmuje obszar o boku 125 m. Na sam szczyt wieży prowadzi 1665 stopni.
W latach 1980-1985, została przeprowadzona renowacja w wyniku której straciła na wadze 1 343 tony. Również wtedy zamocowano na wieży nowe oświetlenie składające się z 352 reflektorów, każdy po 1000 W, oświetlających wieżę w nocy. Oświetlenie zamontowane na samej wieży umożliwia zmienianie jej wyglądu po zmroku. Jest to czynione w okresie świąt państwowych i Nowego Roku. Wieża bywa przyozdabiana małymi lampkami lub podświetlana we francuskie barwy państwowe. Co siedem lat, aby zapobiec korozji, wieża jest malowana, a do tego celu zużywa się 50-60 ton farby.
Wieża Eiffla utrzymywała status najwyższej budowli świata przez 40 lat, aż do 1929 roku, gdy w Nowym Jorku wzniesiono Chrysler Building.
Pierwszy i drugi poziom są dostępne schodami i windami. Trzeci poziom jest dostępny tylko windą.
Faktycznym pomysłodawcą konstrukcji wieży Eiffla był młody i zdolny pracownik w biurze Gustawa Eiffla, Maurice Koechlin. 18 września 1884 roku Eiffel, Koechlin i Nougier (szef biura i dwóch jego pracowników) zgłosili patent zarejestrowany pod numerem 164364. Projekt został zaprezentowany publicznie. 12 grudnia Eiffel odkupił prawa autorskie od Koechlina i Nougiera, wraz z prawami do własności intelektualnej do projektu. Budową od 1887 kierował Koechlin.
W 1884 został opracowany pierwszy projekt wieży o wysokości 300 m. Spośród wielu propozycji minister handlu odpowiedzialny za wystawę wybrał projekt Eiffla. Początkowo planowano wybudowanie wieży w kształcie mostu nad Sekwaną ale nie mogło to być zrealizowane z powodu złego podłoża na brzegach rzeki. Spośród 107 propozycji lokalizacji wieży ostatecznie zdecydowano się na Pole Marsowe, na których odbywała się wystawa.
W 1886 zostały rozpoczęte prace przygotowujące teren pod budowę. Zbudowane zostały 4 kamienne fundamenty o powierzchni ponad 650 m² każdy i sięgające od strony Pola Marsowego 14 m pod ziemię a z drugiej strony 8 m. Prace nad fundamentami zakończono 30 czerwca 1887. Nie podobało się to znanym artystom, którzy zorganizowali akcję protestacyjną przeciwko budowie wieży. Byli wśród nich pisarze, malarze, rzeźbiarze i architekci. Nie przeszkodziło to jednak w prowadzeniu prac nad wieżą zgodnie z planem. Po roku 4 słupy zostały połączone w platformę. W sumie cała wieża składa się z trzech platform. Gotowe części metalowe były produkowane w fabryce w Levallois-Perret, które po przetransportowaniu na plac budowy wystarczyło tylko połączyć ze sobą. Aby skończyć budowę na czas, pracowano 10 godzin dziennie. W końcu 31 marca 1889 Eiffel mógł wywiesić flagę francuską.
Na budowę wieży przeznaczono 5,1 mln franków, które zwróciły się już po roku od otwarcia wieży dla turystów. Dodatkowe zyski były czerpane ze sprzedaży małych figurek w kształcie wieży. Od momentu otwarcia wieżę zwiedziło ponad 200 milionów osób.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz